Kazimierz Dolny w 3D

Kiedy ogarnie Cię nieprzeparta tęsknota za jakimś ulubionym miejscem możesz dziś otworzyć Google i zobaczyć je z satelity. Kazimierz w Google to jednak ledwo rozrysowana szara plama.

Zespół naukowych zapaleńców z Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa postanowił zmienić ten stan rzeczy. 30 kwietnia 2010 r. zaprezentował chętnym do oglądania wirtualną makietę Kazimierza Dolnego w 3 wymiarach (3 D).

Na razie jest to model ze schematycznie naniesioną zielenią i zabudową. Wszystko do niego przeniesiono dokładnie z map – ukształtowanie terenu, rozmieszczenie krzewów i drzew, umiejscowienie i gabaryty budynków przedstawianych na razie jako kubiki.

Po tak odwzorowanym Kazimierzu można już zrobić parę tras, ale – na początek- lotem ptaka z wysokości szybującej jaskółki.

30 kwietnia korzystając z gościnności Towarzystwa Przyjaciół Kazimierza Dolnego i Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości ten pierwszy wirtualny model Kazimierza poddano pod dyskusję. W miarę dokładnie poniżej ją przedstawiamy. Kilkadziesiąt przybyłych osób widziało w modelu wiele pożytków i zastosowań: od sposobu na promocję miasta po zastosowanie go do studiów historyczno – porównawczych.

Nam, konstruującym wirtualny Kazimierz Dolny chodzi jednak o rzecz nieco inną. Gdy się jakieś miejsce lubi tak bardzo jak Kazimierz, spotykają nas często niemiłe niespodzianki. Przychodzimy do swoich ulubionych miejsc po pewnym czasie i widzimy zaskakujące, szpetne zmiany!

Podziwialiśmy rok temu skarpę pełną zieleni i oto ogarnia nas smutek, bo w skarpie wygryziono wielką dziurę w ziemi i betonuje się ją pod obiekt – mastodont.

To prawie pewne – wzniosą tu coś hiperrentownego, wyciskającego z każdego metra inwestycji jak najwięcej pieniędzy. Z dotychczasowym wyglądem Kazimierza nie ma to wiele wspólnego!

Wirtualny model Kazimierza ma pomóc w zapobieganiu takim sytuacjom. Można będzie w nim symulować różne warianty zabudowy wybranych miejsc. Prześledzenie widzianych w 3 wymiarach, jak na dłoni, projektów nowych inwestycji pozwoli każdemu zorientować się na co tak naprawdę się zanosi w kazimierskim pejzażu.

Może to również zapoczątkować, na co liczymy, dyskusję nad snutymi przez inwestorów planami zmian. To może ujawnić zawczasu, czy zamiast ukrytych w zieleni dachów wyrosną naprzeciw naszych okien architektoniczne słonie.

Trójwymiarowy model Kazimierza powstaje po to, by móc śledzić zmiany w przestrzeni miasta i by nikt tych zmian nie wprowadzał z zaskoczenia, wbrew nam.

Waldemar Siemiński

Planowanie przestrzenne w Polsce

System planowania przestrzennego w Polsce działa na podstawie Ustawy z dnia 27 marca 2003r. o Planowaniu i Zagospodarowaniu Przestrzennym i obejmuje trzy poziomy, jak przedstawia schemat poniżej:

Na poziomie Gminy w planowaniu przestrzennym mogą, a nawet powinni uczestniczyć mieszkańcy danego terenu i obszarów okolicznych.

Na uczestnictwo to pozwala im dyskusja publiczna, która jest organizowana nad przyjętymi w projekcie planu miejscowego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego rozwiązaniami – art.11 i art.17 ust. 10 i 11 Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r.

Dyskusja publiczna oraz możliwość składania wniosków i uwag gwarantuje w tym przypadku partycypację społeczną nad rozwiązaniami przyjętymi w projekcie.

Lokalna społeczność może oglądać sporządzone projekty oraz wnosić do nich uwagi.

Pojęcie partycypacji społecznej oznacza udział obywateli w zarządzaniu sprawami społeczności, której są członkami (Hausner J. red., 1999).

Partycypacja społeczna – jest więc procesem, dzięki któremu mieszkańcy mogą aktywnie uczestniczyć w sprawach dla nich istotnych, dzielić się swoimi poglądami i oraz doświadczeniami oraz wypracowywać wspólny plan działania. Pozwala ona społeczeństwu (przede wszystkim okolicznym mieszkańcom) na uczestniczenie w decyzjach, jakie są podejmowane przez samorządy lokalne.

Obecnie w planowaniu przestrzennym tworzy się projekty dwuwymiarowe i praktykuje się tzw. tradycyjny model prowadzenia dyskusji publicznej odznaczający się jednością miejsca i czasu.

Nasz zespół badawczy chce zastosować wizualizacje 3D w procesie prowadzenia dyskusji publicznej w celu wzmocnienia partycypacji społecznej, gdyż model trójwymiarowy lepiej obrazuje m.in. ukształtowanie terenu, wysokości istniejących zabudowań, istniejącą na około roślinność oraz inne czynniki mające wpływ na odbiór wizualny otaczającej odbiorcę przestrzeni.

Pragniemy zamieścić w portalu internetowym stworzone warianty wizualizacji 3D przemian krajobrazu trzech wybranych obszarów w mieście Kazimierzu Dolnym nad Wisłą i przeprowadzić za pomocą internetu wirtualną dyskusję publiczną, która dostępna będzie dla każdego, kto posiada komputer i/ lub dostęp do internetu. Metoda takiego rodzaju prowadzenia dyskusji publicznej wprowadza element interaktywności, którego z reguły brak jest w prowadzonych dotychczas dyskusjach nad planowaniem przestrzennym.

Będzie to po raz pierwszy przeprowadzona w Polsce w tej formie dyskusja publiczna nad elementami zagospodarowania przestrzennego przyjętymi w projekcie. Użytkownicy portalu będą mieli możliwość wyboru określonego wariantu zagospodarowania przestrzennego i ocenienia jego charakteru oraz wypowiedzenia się na temat samego odbioru wizualizacji 3D. Wypowiedzi uczestników z obydwu rodzajów przeprowadzonych dyskusji zarówno tej – wirtualnej, jak i tradycyjnej zostaną zebrane i utrwalone przez zespół badawczy, a uzyskane informacje otrzymane w wyniku zebranych ankiet pozwolą w kolejnym etapie prac na ich opracowanie i wybór najlepszego wariantu z zaprezentowanych oraz:

1. opracowanie schematu prezentacji stworzonej metody, polegającej na wizualizacji zmian w krajobrazie w portalach internetowych o zasięgu ponadlokalnym

2. opracowania metody rejestracji wniosków i uwag uzyskanych z dyskusji publicznych przeprowadzonych za pomocą wizualizacji 3D

3. opracowanie schematu modelowania wizualizacyjnego z wykorzystaniem wniosków i uwag mieszkańców oraz innych uczestników dyskusji.

Jak tworzymy wizualizację?

Aby stworzyć wizualizację, która odwzorowuję jak najwierniej rzeczywistość trzeba zgromadzić wiele materiałów.

Do stworzenia wizualizacji Kazimierza Dolnego wykorzystane zostały następujące materiały mapy topograficzne w skali1:10 000, ortofotomapy, zdjęcia lotnicze, Numeryczny Model Terenu. Dostępne mapy topograficzne dla Kazimierza Dolnego są niestety aktualne na lata 80 dlatego zostały zakupione ortofotomapy i zdjęcia lotnicze, które zostały wykonane w latach 2003-2005. Numeryczny Model Terenu został opracowany dla całej Polski przez Centralny Oddział Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.

Ze względu na niedoskonałe odwzorowanie ukształtowania terenu powyższy model terenu został zmodyfikowany w oparciu o wartość poziomic z map topograficznych.

Kolejnym etapem prac było przeprowadzenie wizji terenowej, podczas której było sprawdzane zagospodarowanie terenu, lokalizowana nowa zabudowa oraz inwentaryzacja wysokości budynków w Kazimierzu.

Na podstawie zebranych danych wykorzystując System Informacji Przestrzennej została utworzona baza danych. Zawiera ona takie elementy jak:

• ukształtowanie oraz pokrycie terenu,
• lokalizację obiektów kubaturowych wraz z danymi o ich wysokości,
• przebieg linii komunikacyjnych,
• przebieg linii napowietrznych linii energetycznych.

Po zebraniu powyższych danych powstał poniższy obraz:

Do bazy danych zostały wprowadzone również miejscowe plany zagospodarowania terenu obowiązujące na terenie Kazimierza Dolnego. Zostaną one wykorzystane w dalszym etapie prac, które mają wizualizować możliwość rozwoju przyszłej zabudowy.

Zastosowania modeli trójwymiarowych

Generalnie modele 3D można podzielić ze względu na:

• rodzaj użytych danych – technikę pozyskiwania informacji przestrzennej,
• funkcjonalność
• szczegółowość odzwierciedlenia rzeczywistości – ilość informacji geometrycznej

1) Dwuwymiarowe mapy cyfrowe i ortofotomapy – zwykły dwuwymiarowy GIS ma wiele zastosowań, ale nie daje możliwości przedstawienia trzech wymiarów

2) Rendering oparty na obrazie – zdjęcia panoramiczne. Oczywiście nie daje możliwości analiz przestrzennych

3) Modele z blokami budynków, (graniastosłupy) bez kształtu dachu (uzyskany z obrysu budynku). Brakuje tu detali architektonicznych, ale często taka forma jest wystarczająca do analiz wzajemnego zasłaniania się budynków i wyznaczania najkrótszej drogi

4) Modelowanie blokowe z teksturami ze zdjęć – podobne do modelu blokowego, ale z obrazem fasad (np. ze zdjęć wykonanych z powierzchni ziemi)

5) Modele z detalami architektonicznymi i morfologią dachów

6) Pełny model ze wszystkimi detalami wykonany programami do projektowania architektonicznego typu CAD

Sposoby wykorzystania modeli są różnorodne i obejmują m.in. poniższe dziedziny:

• Wizualizacja projektów architektonicznych
• Nawigacja samochodowa
• Analizy historyczne

przykład z materiałów promocyjnych projektu „Cyfrowa rekonstrukcja 1000-letniej historii Wrocławaia” Uniwersytetu Darmstadt

GIS i Google SketchUp

Obecnie w planowaniu przestrzennym coraz częściej wykorzystuje się nowe narzędzia informatyczne oparte o GIS, które przyśpieszają i ułatwiają pracę planistom. GIS (Geographic Information System) to zbiór programów komputerowych, które służą do pozyskiwania, gromadzenia, weryfikowania, analizowania, transferowania, wizualizacji udostępniania i modelowania danych przestrzennych. W szerszym rozumieniu obejmuje on metody, środki techniczne – sprzęt i oprogramowanie, bazę danych przestrzennych, organizację, zasoby oraz ludzi zainteresowanych jego funkcjonowaniem (J. Gaździcki 2001). Działanie systemu opiera się na wielu dostępnych na rynku aplikacjach komercyjnych i darmowych (tzw. OpenSource).

Do opracowania modelu 3d wybranych miejsc miasta Kazimierz Dolny wykorzystano pakiet programów ArcGIS firmy ESRI oraz darmowy program Google SketchUp 6. ArcGIS to najpopularniejszy na świecie pakiet, natomiast Google SketchUp to intuicyjne oprogramowanie umożliwiające tworzenie, prezentowanie i publikowanie modeli 3D w Internecie. Decyzja o podjęciu pracy z tymi dwoma aplikacjach wynika z bardzo dobrej interoperatywności pomiędzy nimi oraz częstego wykorzystywania w projektach, nie tylko związanych z planowaniem przestrzennym ale także w innych dziedzinach. ArcGIS posłużył do analizy danych przestrzennych (rastrowych i wektorowych) i ich opracowania w postaci numerycznego modelu terenu (DTM – Digital Terrain Model) a następnie wizualizacji trójwymiarowej. Przy użyciu Google SketchUp zostaną przygotowane modele 3d wybranych budynków z Kazimierza Dolnego. Do ich wykonania posłużą istniejące bryły budynków, opracowane na podstawie map zasadniczych, map topograficznych, zdjęć lotniczych a także zdjęcia fotograficzne wykonane z perspektywy „zwiedzającego”. Zdjęcia zostały zrobione zgodnie z wymaganiami Google SketchUp6 przy tworzeniu modeli 3d, tzn. były robione prostopadle do poszczególnych ścian budynku oraz jego narożników. W zależności od usytuowania budynku, jego dostępności, jakości a także szczegółowości istniejących brył, zdjęcia zostaną opracowane na dwa sposoby. Pierwszy z ich będzie polegał na „naciąganiu” ich fragmentów na istniejące już bryły budynków. Ze zdjęcia zostanie „wycięta” ta część, która przedstawia obiekt a następnie dopasowana do odpowiadającej mu części (tutaj ściany) budynku. W ten sposób zostaną wykonane modele budynków, których konstrukcja jest prosta tzw. nie ma zbyt wielu elementów skośnych (głównie dachów) oraz są dostępne zdjęcia wykonane prostopadle do każdej ściany obiektu. Drugi sposób to odpowiednie przygotowanie i spreparowanie zdjęcia, które zostały zrobione prostopadle do narożników budynku. Na ich podstawie zostaną utworzone „nowe” bryły 3d, odpowiadające swoim kształtem fotografowanym budynkom. Część zdjęcia, na podstawie której została utworzona bryła obiektu, zostanie na nią „naciągnięta”. W ten sposób wykonany model budynku może być uzupełniony lub poprawiny w oparciu o pierwszą metodę. Przy jego wykorzystaniu planuje się wykonać te budynki, które były trudno dostępne i nie były dokładnie sfotografowane tzw. nie było dostępu do wszystkich ścian budynku. Nie wykluczone, że w wizualizacji zostaną wykorzystane gotowe modele budynków które są dostępne w Internecie.

Łukasz Chabudziński

Sprawozdanie ze spotkania i dyskusji w Kazimierzu Dolnym

30 kwietnia 2010, godz. 17:00-19:30

miejsce: siedziba Towarzystwa Przyjaciół Miasta Kazimierza Dolnego nad Wisłą Wąwóz Małachowskiego 59

Gospodarz: Prezes Towarzystwa Pan Stefan Kurzawiński

Prowadzący: Waldemar Siemiński

Skład zespołu badawczego Instututu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa:

• dr Waldemar Siemiński: kierujący badaniami
• Zofia Bida-Wawryniuk
• Łukasz Chabudziński (UMCS)
• Edyta Godula
• Hanna Klejnberg

Spotkanie rozpoczęła prezentacja ze strony zespołu Instytutu, w której Hanna Klejnberg wypowiedziała się na temat zastosowań modeli trójwymiarowych miast, Zofia Bida-Wawryniuk opowiedziała o planowaniu przestrzennym w Polsce i o udziale społeczeństwa, Edyta Godula opisała dotychczas wykonaną pracę w ramach projektu badawczego, a Łukasz Chabudziński zaprezentował metodę, którą zespół zamierza wykorzystać do dalszej, bardziej szczegółowej pracy.

Po prezentacji trwającej ok 45 minut. dr Waldemar Siemiński rozpoczął dyskusję, prowadzącą do zgłaszania propozycji miejsc przeznaczonych do bardziej szczegółowego opracowania w ramach projektu badawczego, miejsc największej w Kazimierzu Dolnym presji inwestycyjnej. Czternaście osób zabrało głos, niektórzy po 2-3 razy (odnotowano 22 wypowiedzi, nie licząc głosów prowadzących). Podczas dyskusji dyskutanci komentowali wcześniejszą prezentację, zgłaszali uwagi na temat istoty projektu i zadawali pytania zespołowi badawczemu. Przeważnie wszyscy odnosili się pozytywnie do idei badań i sensowności podjęcia tematu. Wielu miało uwagi krytyczne co do stopnia szczegółowości przedstawionego modelu na obecnym etapie, sposobu podejścia do przestrzeni urbanistycznej miasta. Zgłaszano propozycje miejsc, które, według dyskutantów, powinny być przedmiotem bardziej szczegółowego opracowania. Ponieważ niektóre propozycje były do siebie bardzo podobne, zgrupowano je, w wyniku czego pozostało 11 propozycji. Po przerwie przeprowadzono głosowanie. Głosujący mieli prawo głosować na trzy propozycje przez podniesienie ręki. W ten sposób wyłoniono trzy zaproponowane miejsca. Zespół badawczy zastrzegł, że będzie brał pod uwagę wyniki głosowania, lecz przyznał sobie prawo ostatecznego wyboru miejsc.

Przebieg dyskusji:

1. prof. Tadeusz Pałka zaproponował pas od Czerniaw ku Wiśle poprzez Miejskie Pola wraz ze wzgórzem Piorunowa Góra.

2. prof. Tadeusz Kucza-Kuczyński zgłosił zastrzeżenie, iż nie wolno rozbijać przestrzeni miasta na elementy, a wartością w nim są także niuanse (np. geometria dachów). Przedstawienie brył budynków jako prostopadłościanów jest niewłaściwe dla Kazimierza, praca nad Kazimierzem powinna odznaczać się wielką pieczołowitością, powinna zostać przedstawiona geometria dachów i ich kąt nachylenia. Trzy wybrane miejsca do szczegółowego opracowania powinny być tylko początkiem, a jego zdaniem model Kazimierza musi dojść do fazy szczegółowej.

3. Waldemar Siemiński dodał, że Kazimierz posiada już szczegółowy trójwymiarowy model wykonany techniką tradycyjną przez inż. architekta Tadeusza Michalaka. Model znajduje się w Muzeum Nadwiślańskim.

4. p. Bartek Pniewski powiedział, że „szczególna presja inwestycyjna” nie powinna być postrachem ani kryterium wyboru miejsc do szczegółowego opracowania na terenie miasteczka. Zaproponował, aby obszar badań rozszerzyć o obrzeża, uwzględnić obszar gminy i wtedy można by znaleźć tam miejsca, które nadają się na lokalizowanie inwestycji, a nie zniszczą Kazimierza. Lepiej byłoby pracować na koncepcji urbanistycznej, a nie epatowanie trójwymiarowością.

5. Architekt Tadeusz Michalak zgłosił uwagę na temat zakresu opracowania. Jego zdaniem należy pokazać obszary na styku z sąsiednimi obszarami. Projekt musi uwzględniać otoczenie, ponieważ jest to zespół wnętrz; dolina Wisły, Grodarza. Zauważył konieczność utrwalania w świadomości społecznej tego, że Kazimierz jest widziany również z drugiej strony rzeki. Pytany przez prowadzącego o zasięg (kres) otoczenia które należy uwzględnić w projekcie, odpowiedział, że należy pokazać „to co widać” – wnętrza krajobrazowe.

6. p. Bartek Pniewski zwrócił uwagę na niebezpieczeństwo, iż autorzy projektu zajmą się detalem, co byłoby słabą stroną projektu. Podczas prezentacji projektu, gdy będzie pokazane za dużo detalu, to zacznie się rozmowa o detalu, a są inne, ważniejsze sprawy.

7. p. Wiktor Kowalczyk zadeklarował, że osobiście jest „przeciwnikiem demokratyzacji planowania przestrzennego”, wytypował kilka propozycji miejsc do szczegółowego opracowania o szerokich panoramach:

1. wjazd do Kazimierza ulicą Puławską wraz z drugim brzegiem Wisły

2. ul. Krakowską do Kamieniołomu, też Kamieniołom Nasiłowski

3. panoramę z Góry Trzech Krzyży

4. obszar między ul. Szkolną a Kwaskową Górą

8. p. Jerzy Żurawski poparł pogląd prof. Kuczy-Kuczyńskiego w sprawie całościowego traktowania miasta Kazimierza Dolnego i nie wyodrębniania miejsc. Zauważył, że Kazimierz jest miasteczkiem, które nie zmieniło się znacząco od XIX w do połowy XX jeśli chodzi o stopień zabudowy i obraz ulicy. Ta trwałość wyglądu była jego wartością, lecz to już zostało zniszczone. Zasugerował, że cenna byłaby wizualizacja z okresu z ok I Wojny Światowej i porównanie jej ze stanem istniejącym. Unaoczni to, jakie zaszły przeobrażenia od połowy XX w, od lat 60 do teraz. Dobrze byłoby ocenić, czy były to przeobrażenia korzystne, czy też nie.

9. p. Olga Doraczyńska zaproponowała do szczegółowego opracowania obszar na pograniczu gminy: Wąwóz Okalski. Spytała, jaki może być wpływ pracy i dyskusji publicznej na rzeczywiste planowanie w gminie.

10. Waldemar Siemiński odpowiedział, mówiąc o roli dyskusji publicznej w planowaniu przestrzennym.

11. p. Krzysztof Mucha zauważył pewne techniczne problemy do rozwiązania w tworzeniu projektu; zasugerował, że miasto powinno być pokazywane z poziomu człowieka chodzącego po ziemi, a nie z przelotów lotniczych nad Kazimierzem, gdyż taki jest odbiór tych miejsc na co dzień. Zasugerował wykorzystanie informacji o Kazimierzu jakim jaki jest oraz o Kazimierzu historycznym do promocji w internecie w postaci animacji. Zasugerował, że stosowana przez zespół badawczy technologia jest nieadekwatna do dwóch skal; ogólnej i szczegółowej do podejmowania decyzji czy wyrażania opinii np. o kolorystyce dachów.

12. Waldemar Siemiński opowiedział o wniosku na grant i ewentualnym zakupie programów i odpowiedniego sprzętu udoskonalającego pracę w temacie.

13. Zofia Bida-Wawryniuk wyjaśniła, że z powodu ograniczeń sprzętowych i czasowych zamierzamy wybrać i opracować szczegółowo tylko trzy miejsca.

14. Jerzy Żurawski wspomniał, że Kazimierz posiadał określoną kolorystykę. Zaproponował do badań porównanie kolorystyki historycznej i obecnej.

15. Burmistrz Grzegorz Dunia poinformował, że jest to dobry moment na tego typu opracowanie, bo Urząd Miasta sporządza obecnie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz planuje dalej opracowanie planów miejscowych zagospodarowania przestrzennego. Centrum będzie wymagało opracowania szczegółowego. Modele szczegółowe w trzech wymiarach mogłyby być cenne do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jako miejsce do szczegółowego opracowania zaproponował Kamieniołom i poinformował, że w opracowywanym Studium są zapisy uszczegóławiające dotyczące Kamieniołomów. Zaproponował uwzględnienie nowych, proponowanych w projekcie studium zapisów.

16. Prof. Henryk Mitosek podkreślił, że system GIS pozwala na dynamikę, podczas gdy w przedstawionym projekcie badawczym podejście jest „migawkowe”, wizualne. GIS natomiast pozwala na rozmaite analizy; powodzi, dostępności komunikacyjnej itd.

17. Waldemar Siemiński wyjaśnił, że istnieje wiele problemów które wywołują następne, lecz nie jest możliwe zajęcie się wszystkimi problemami w jednym projekcie badawczym.

18. p. Stefan Kurzawiński uważa, że rozwój miasta jest nieuchronny, obawia się, że będzie to próba wciśnięcia się w różne miejsca w Kazimierzu. Zastanowiło go podejście takie jak w Kravlund (badania przedstawione w prezentacji). Zaproponował pod uwagę miejsca dotąd niezainwestowane, a możliwe do zainwestowania poza centrum miasteczka: Skowieszynek, Miejskie Pola, na Cholewiance. Zaproponował, żeby wykorzystać wizualizację w celu zachęcenia inwestorów, aby nie inwestowali na terenie Kazimierza, lecz na terenach na obrzeżu. Wizualizacja powinna zostać pokazana inwestorom, co rozwiązałoby pewne problemy.

19. p. Hanna Szultze zaproponowała do opracowania szczegółowego ul. Cmentarną oraz cmentarz wraz z wąwozami biegnącymi do niego. Wyraziła życzenie, aby ul. Cmentarna nie stała się „drugim Grodarzem”, otoczonym murami.

20. Prof. Zofia Mitosek poparła pogląd Stefan Kurzawińskiego. ul. Puławska, Krakowska, Lubelska, jej zdaniem, nie mogą być dogęszczane. Jej zdaniem Góry, są również przepełnione natomiast alternatywą dla nich mogą być Czerniawy a także okolice Cmentarza Żołnierzy Radzieckich.

21. Prof. Tadeusz Kucza-Kuczyński uważa, że centrum miasta już teraz jest opracowane, zaś zmiany mogące w nim zajść będą niewielkie. Zastanawia się, czy przedstawianie miejsc podlegających presji inwestycyjnej nie jest błędnie uwypuklane w projekcie badawczym jako wątek wiodący. Uważa, że motywem przeprowadzania analiz nie powinien być strach. Uważa, że zapisy miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego są „niedogadane” jeśli chodzi o Kamieniołom, co grozi dewastacją tej przestrzeni. Uważa, że należałoby doprecyzować mpzp z pomocą proponowanego przez zespół badawczy instrumentarium. Dotyczy to także wjazdu od strony Puław i terenu Kwaskowej Góry.

22. p. Andrzej Pawłowski wysnuł uwagi dotyczące skali opracowania. Uważa, że prezentacja dobra jest dla mieszkańców doliny Wisły, np. w Janowcu. Kazimierz posiada małą skalę. Należy nawiązać do najstarszych przekazów z ikonografii (Vogla, Henryka Mintza), do analiz historycznych. Powiedział, że kartografia pierwotnie wyszła od obrazkowego przedstawiania, później przedstawiano mapy dwuwymiarowe, co jest czytelne tylko dla specjalistów. W dzisiejszej dobie „cywilizacji obrazkowej” projekt zaprezentowany przez zespół badawczy będzie dobrze odbierany, więc historia zatoczyła pętlę.

23. p. Wiktor Kowalczyk uważa, że trójwymiarowe modelowanie jest raczej narzędziem dla specjalistów, planistów. Wskazał na problem roślinności, na kontrowersje, czy roślinność należy wycinać odsłaniając zabytki, czy też pozwalać jej rosnąć. Poruszył także kwestie parkingów w ogródkach, które nie są tradycyjnym sposobem użytkowania terenu.

24. p. Tadeusz Michalak zasygnalizował wątpliwości, czy dla takiego tematu jak Kazimierz taka metoda się sprawdzi, bo pokazano zabudowę istniejącą, trudno natomiast przedstawić zamierzenia inwestycyjne inaczej niż schematycznie, a przecież „diabeł tkwi w szczegółach”, stąd budynki istniejące i zamierzane zostaną przedstawione nierównomiernie. Nie przeceniałby roli 3D dla urbanistyki, bardziej przydatna jest dla architektury.

25. p. Bartek Pniewski generalnie popiera inicjatywę badania. Sugeruje, że być może warto zastanowić się nad celem partycypacji społecznej. Uważa, że prawdziwa, najszersza publiczność nie jest przygotowana do dyskusji w oparciu o tego typu narzędzia. Uważa, że technika trójwymiarowego cyfrowego modelowania jest narzędziem dla profesjonalistów.

26. Prof. Tadeusz Kucza-Kuczyński powiedział, że dawniej, przed rozpowszechnieniem komputerów i ich zastosowania w projektowaniu, w cywilizowanych krajach posługiwano się w projektowaniu rysunkami odręcznymi, szkicami z poziomu wzroku, wizualizacjami ulic itp. z uwzględnieniem kolorystyki. Zespół badawczy powinien zaprezentować serię widoków z poziomu wzroku, proste widoki, czy też prowadzenie na poziomu wzroku.

27. Prof. Tadeusz Pałka wysnuł refleksję, że na nic się zdadzą wizualizacje, a nawet dobre planowanie przestrzenne, bez działania administracji. W Polsce nie ma nadzoru budowlanego. Kwestia egzekwowania prawa jest zasadnicza, aby wysiłki planistów przynosiły efekt.

Dyskusję udokumentowano dźwiękowo na kasecie. Początek znajduje się na stronie „A” (obrót 54, start w trakcie wypowiedzi 2. prof. Kuczy-Kuczyńskiego), kontynuacja na stronie B, pod koniec strony B znajduje się głosowanie dokończone na stronie A.

Lista obecności:

1. Marcin Świderski (Rada Miasta)
2. Zofia Mitosek (Uniwersytet Warszawski)
3. Henryk Mitosek ( Uniwersytet Jana Kochanowskiego)
4. Tadeusz Pałka (UMCS)
5. Jolanta Domańska (Warszawa-Gościnnie)
6. Irena Zielńska (Warszawa)
7. Konrad Kucza-Kuczyński (WA-PW Warszawa-Kazimierz)
8. Tadeusz Michalak (ZUS)
9. Anna Ewa Soria (Kazimierski Portal Internetowy)
10. Stanisław Matyko
11. Katarzyna Siemińska
12. Zofia Matyka
13. Bożena Gałuszewska (www.wkazimierzu.pl)
14. Marek Wojtczak (www.wkazimierzu.pl)
15. Maciej Żurawiecki (UM w K.D – zastępca burmistrza)
16. Grzegorz Dunia (UM w K.D – burmistrz)
17. Wiktor Kowalczyk (Muzeum Nadwiślańskie)
18. Andrzej Pawłowski (RDOŚ w Lublinie/WSSP w Lublinie)
19. Dorota Szczuka (Urząd Miasta Kazimierz Dolny)
20. Janusz Michalak
21. Witold Galiński
22. Ewa Galińska
23. Lucyna Kołodziejczyk
24. Ewa Siemińska
25. Krzysztof Mucha (Servodata Elektronik sp. z.o.o)
26. Łukasz Chabudziński (UMCS)
27. Jerzy Żurawski
28. Olga Doraczyńska
29. Hanna Szulte (nie wpisana na listę, wzięła udział w dyskusji)