Historia

Kazimierz czy Kutno? Zagadki powieści i przekładu.

„umyśliliśmy niewiernym Żydom […] dać wolność i pozwolić […], aby tejże wolności, do której insi mieszczanie i obywatele miasta tamecznego zażywają, oni zażywać mogli i zażywali”

Niemcy rozkaz dostali i zgonili z całej Bochotnicy, do remizji, kobity, chłopów…

Hitlerowcy obchodzą się z Polakami brutalnie i bezwzględnie. Tymczasem polskie podziemie organizuje się i walczy.

Zawsze, od dziecka, chodziłam z babcią na groby. Na wszystkich tabliczkach, do których podchodziłyśmy, widniały nazwiska kogoś z naszej rodziny i tylko jeden grób i jedno nazwisko było inne.

Ty myślisz, że wojna to były tylko Niemcy? Że tylko okupanty nas mordowały? To ja ci opowiem, jak naprawdę było.

Uwagi do barwnego filmu z Kazimierza, Dęblina i Puław, nakręconego przez Niemców w czasie II wojny światowej.

„Elegia katyńska (przypis do nicości)” z 17 października 2009 r.

Cała jego młodość upłynęła w wojsku. Pełnił bardzo ważną, odpowiedzialną i szalenie niebezpieczną służbę.

Bronek to był świetny, nietuzinkowy, niesamowity człowiek. Wielki człowiek. Prawdziwy patriota i świetlana postać.

Prawda o Katyniu została oficjalnie ujawniona. Lecz, w dalszym ciągu, nie wszystkie wydarzenia związane z wymordowaniem przez sowietów wziętych do niewoli polskich oficerów są do końca jasne.

„Siedział ze mną w jednej celi długo Dekutowski Hieronim „Zapora”, znany Polak.”

„Bardzo energiczny i pojętny. Bardzo ambitny. Dobry wpływ na otoczenie. Zdolności organizacyjne i dowódcze duże. Spokojny, małomówny. Dyscyplina i lojalność służbowa – duża. Patriotyzm bardzo duży.”

Młody był, niskiego wzrostu, ale bystrzak. Miał dużo swoich charakterystycznych cech, umiał dowodzić, ale fajny był.

W czasach wojennych życie ludu na wsi było bardzo ciężkie, głową się płaciło za byle co.

Zbyt krucha to była dziewczyna, jak na więzienne warunki.

Kilka wspomnień na temat działalności poczty w Kazimierzu w czasie okupacji.

„Po apelu blokowy wyczytał kilka numerów więźniów, w tym i mój 80161. Wystąpiłem z szeregu i powtórzyłem numer.”

Przez długi czas co roku przyjeżdżał do Kazimierza ze swoimi pracownikami i w magistracie „wynajmował” możliwość fotografowania miasta. Płacił za tę zgodę czynsz w wysokości 700 złotych.

Żył pełnią życia, nie krzywdząc nikogo.

Za niemieckich czasów po wybuchu wojny trzeba się było szybko przyzwyczaić do sytuacji i jakoś się do niej dostosować.

W czasie wojny nie mieszkaliśmy w domu w Bochotnicy, bo przy Wiśle od samego początku było bardzo niebezpiecznie…

Może, gdyby wiedział jak to się skończy, to gdzieś by się schował? Albo uciekł?

W lutym 1940 roku w Lublinie, w mieszkaniu Stanisława Wójcika, odbyła się pierwsza tajna narada wojewódzka ludowców, podczas której ustalono ich zadania w organizowaniu chłopskich sił do walki wyzwoleńczej.

Za każdym razem, kiedy przypadkowo słyszę melodię piosenki „A mnie jest szkoda lata …”, którą tak często śpiewał w obozie Staszek, przypomina mi się jego postać.

Nie traktowali ludzi jako ludzi, tylko jako zbieraninę niewartościową…

18 listopada 1942 r. to straszny dzień dla mieszkańców Kazimierza i okolicznych miejscowości.

Piszecie o tym, ale tego nie zrozumiecie…

Pod murami łaźni miejskiej mojego wuja dopadli żołnierze niemieccy.

Większość z uwięzionych wówczas krwawej środy mężczyzn trafiła w trzech transportach: 5, 6 i 10 grudnia 1942 roku do Auschwitz.

Fragment zeznań Ludwika Sobczaka z Kazimierza Dolnego na temat okoliczności zabicia ojca Andrzeja i aresztowania braci Józefa i Henryka.

Masowa obława rozpoczęta na Lubelszczyźnie w powiecie puławskim we środę, 18 listopada 1942 r.

O tym, jaki to był straszny dzień, dowiedziałam się później. Na razie, 18 listopada 42 roku, leżałam po ciemku w łóżku. Mama nie pozwoliła mi się ruszać.

Mój ojciec zginął w Krwawą Środę, a mało brakowało – zamordowaliby nas wszystkich.

Pisząc jakiś czas temu o Tadeuszu Sawczuku, zdawało się, że utknęliśmy w chwili, gdy zabrano go w Krwawą Środę i wywieziono do Auschwitz…

W Krwawą Środę aresztowali naszego starszego brata… Zmarnowali go.