Historia Kazimierskich Żydów

18 listopada 1676 r. na prośbę starościny kazimierskiej, a zarazem marszałkowej wielkiej koronnej Barbary Lubomirskiej, król Jan III Sobieski nadał Żydom szerokie uprawnienia, dekretując:

„umyśliliśmy niewiernym Żydom […] dać wolność i pozwolić […], aby tejże wolności, do której insi mieszczanie i obywatele miasta tamecznego zażywają, oni zażywać mogli i zażywali. Tak, iż wolno im będzie, handle i przekupieństwa wszelakie jakimkolwiek nazwane imieniem prowadzić, jak to soli, śledzie, ogółem i pojedynkiem przedawać, chleb tak żytni, jako i biały pszenny piec, piwa i miody robić, browary swoje budować albo u mieszczan najmować, zgoła wszystkich wolności miejskich i jakie nadto w okolicznych miastach koronnych mają Żydzi zażywać. A nadto pozwalamy tez im w rynku tegoż miasta place i budynki kupować, stare poprawować i na pustych się fundować…(…) [czyni to] chcąc […] miasto nasze Kazimierz Dolny […] wojnami przeszłemi tak nieprzyjaciela koronnego, jako i wewnętrznemi domowemi, tudzież ustawicznemi wojska Naszych przechodami i hibernami […] niszczone i e fundamentis prawie z budynkami wywrócone a riunis […] do dawnej przywrócić perfekcyi i budynkami nowemi porządnie osadzić.” Król ostrzegał ponad to władze miejskie jak i cechy, że wszelkie prześladowania ukarane będą.

Bożena Gałuszewska